Menu
Jarenlang maakte ik mezelf wijs dat ik een echte dierenvriend was, terwijl er elke avond een groot stuk vlees op mijn bord lag. Ondertussen weet ik wel beter. Het heeft me wel meer dan 35 jaar tijd gekost om te beseffen dat dit eigenlijk niet klopte. Hoe en waarom ik tot dat besef gekomen ben vertel ik je in mijn verhaal, hoe ik mezelf getransformeerd heb van een sportieve omnivoor naar een vegan atleet.
Wat eet een veganist dan eigenlijk?
Ik had wel al eens gehoord van veganisme, ik heb zelfs al lange tijd een veganist in de familie, maar toch heb je automatisch vooroordelen. Wat eet een veganist dan wel vraag je je af.
De oorzaak van die gedachte ligt ver terug. Al van kindsbeen af worden we opgevoed met het idee dat je vlees, zuivel en eieren nodig hebt in je voeding. Op televisie en reclamepanelen zie je niets anders dan propaganda voor dierlijke voeding.
Ik zou nooit zelf tot het besef gekomen zijn dat ik eigenlijk niet goed bezig was, het is allemaal zo vanzelfsprekend dat we vlees eten en de duistere en trieste kant van het dierenleed wordt nog altijd angstvallig verborgen gehouden voor Jan Modaal.
Toch komt er een moment in je leven dat er iets gebeurt of er iemand in je leven komt, waardoor je beseft dat het anders kan. Dat laatste was bij mij het geval.
Ik leerde een veganiste kennen, en omdat ik altijd open sta voor andermans mening, heb ik waarheden (ik noem het bewust geen verhalen, want het is staalharde realiteit) gehoord waardoor ik stomverbaasd en met open mond even alles moest laten bezinken.
Ik begon te walgen van de gedachte een dood dier op te eten.
De eerste keer dat ik echt een vreemd gevoel kreeg was na een bezoek aan Forrest & friends, een dierenopvang voor verwaarloosde en in beslag genomen dieren alsook dieren die van de slacht gered zijn. Tijdens hun opendeurdag kon je in de weides rondwandelen om de dieren te knuffelen (als ze dat willen uiteraard). Na het bezoek vroeg ik me af hoe je in godsnaam eerst dieren kan knuffelen en liefhebben om ze daarna op te eten?
Nog wat opzoekwerk en enkele documentaires (The Gamechangers, Cowspiracy, Forks over knives, What the health, Earthlings) later begon ik stilaan te walgen van de gedachte een dood dier op te eten. De eerste stap was gezet, ik stopte van de ene dag op de andere met vlees eten.
De stap naar 100% veganisme op gebied van eten was voor mij, achteraf gezien, een plantaardig eitje. Omdat ik daarvoor al geen melk dronk en amper kaas of eieren at had ik misschien wel een voordeel ten opzichte van de meeste andere mensen die de switch naar veganisme willen maken.
Ik nam deel aan de campagne “try vegan” waarbij je een maand lang plantaardig gaat eten. Ondertussen was de veganiste die me geïnspireerd heeft mijn vaste vriendin geworden, daarom had ik het misschien wel wat makkelijker om elke dag gevarieerd, en niet enkel gras, te eten.
Ik begon aan deze uitdaging met de ingesteldheid dat ik plantaardige voeding een maand lang de kans zou geven en achteraf ging beslissen of ik er mee door zou gaan.
De beslissing moet ik je niet vertellen, anders zou deze blog er niet geweest zijn. Het was de beste beslissing die ik in lange tijd gemaakt had. Ik voel me fitter en energieker, ik recupereer ontzettend snel en goed van intensieve sportprestaties en inspanningen.
En misschien wel het belangrijkste, mijn geweten is sindsdien weer volledig zuiver. Wanneer ik nu dieren tegenkom, tijdens het wandelen of sporten, kan ik hen recht in de ogen kijken en tegen hen zeggen: “ik ben je vriend en ik zal je nooit pijn doen”.
Ik ben je vriend en ik zal je nooit pijn doen!
Mijn nieuwe voedingspatroon stond snel op punt, al weet ik wel dat ik er zeker nog niet ben. Ik koop niets meer waar dierenleed aan te pas kwam of dierlijke producten in verwerkt zitten, maar toch is nog niet alles 100% vegan in mijn dagelijkse leven. Ik werk er aan, stap voor stap.
Ik hoop dat dit verhaal een inspiratie voor andere mag zijn. Ik heb het misschien wat makkelijker gehad dankzij mijn vriendin, maar elke beslissing die ik genomen heb heb ik 100% zelf genomen. Ik heb er zelf voor gekozen mijn voedingspatroon en mijn leven een andere wending te geven, en het voelt verdomd goed!
Hopelijk kom jij ook zo iemand tegen die je inspireert hetzelfde te doen, of gebeurt er iets in je leven waardoor jij beseft dat het ook anders kan. Of jij bent misschien al veganist, dan hoop ik dat je mijn verhaal toch leuk vond om te lezen.